Bestolen,berooid en lastig
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen
19 Maart 2016 | Griekenland, Lesbos
Zo langzamerhand begin ik wat mensen te kennen hier. M'n pappenheimers bijvoorbeeld. Kinderen die voorkruipen in de rij, meerdere porties willen omdat ze zogenaamd een ziek broertje of een zieke moeder hebben. Dreinen dat ze nog wat anders willen. Steeds weer terugkomen voor eten terwijl anderen nog niets gehad hebben. Gisteren gingen twee kleine jongetjes zelfs slaan en trappen toen ze geen tweede banaan kregen. En sommige ouders die om meer maaltijden blijven soebatten en de ellenlange rijen ophouden met hun onderhandelingspogingen. Van de chaos die daardoor ontstaan maken anderen dan weer gebruik door voor te dringen. Het uitdelen van eten is zwaarder dan ik dacht!
Misschien is al dat gedonder van mensen wel beter dan dat gedweeë gedrag van anderen. Veel jonge mannen, lusteloos, apathisch. Heel verdrietig om te zien.
En hoe vernederend moet het zijn om te soebatten om een extra banaan voor je kind.
Het is moeilijk om consequent te blijven. Je wil de boel zo eerlijk mogelijk verdelen, anders krijgen de mensen achterin de rij niets. De kinderen merken dat het zin heeft om zielig te doen, krijgen steeds vaker hun zin en worden steeds vervelender. Ik heb er vandaag een paar bij kop en kont gepakt en de tent uitgezet.
Verhalen die we horen: Iraanse jongens die deserteren omdat ze niet in Syrië willen vechten. In Turkije door mensensmokkelaars die ze betaald hadden naar een bos gebracht en daar zonder eten en drinken een paar dagen gevangen gehouden, van al hun bezittingen beroofd en op een bootje gezet. Nu zitten ze hier, hebben recht op een asielaanvraag, maar kunnen niet doorreizen omdat ze geen cent meer hebben. Terug naar Iran betekent opgehangen worden wegens desertie.
En onze premier Rutte adviseert vluchtelingen om thuis te blijven,lees ik. Alsof ze een keuze hebben.
Gisteren was het lekker weer. Eindelijk niet meer zo koud. De middag/avondploeg was een beetje overbemand, waardoor er eindelijk eens tijd was voor leukere dingen. Aan het touwtjespringen (hadden we meegenomen) deden heel veel mannen mee nadat Stanislaw had voorgedaan hoe het moest. Helaas geen kinderen. Naast ons kamp is een registratiecentrum op een oud gevangeniscomplex. Het staat vol met containers en gisteren zagen we dat er prikkeldraad bovenop de hekken werd aangebracht. Waarom nú? De spanning neemt hier toe. Gaan ze echt alle mensen naar Turkije terug deporteren? Er gaan geruchten over geplande invallen en ook zou aan NGO's binnen het kamp gevraagd zijn om alvast mensen aan te wijzen die het eerst terug kunnen. Ze hebben gelukkig "nee" gezegd.
Van een Nederlandse vrouw, die een café heeft in Molinos, hoorden we hoe verschrikkelijk het vorig najaar is geweest daar. Duizenden mensen arriveerden daar per dag en er werd niets geregeld. Ze moesten 17 km in de bloedhitte naar een registratiepunt lopen. Als de plaatselijke bevolking mensen in hun auto mee wilde nemen kregen ze een fikse boete.
Misschien is al dat gedonder van mensen wel beter dan dat gedweeë gedrag van anderen. Veel jonge mannen, lusteloos, apathisch. Heel verdrietig om te zien.
En hoe vernederend moet het zijn om te soebatten om een extra banaan voor je kind.
Het is moeilijk om consequent te blijven. Je wil de boel zo eerlijk mogelijk verdelen, anders krijgen de mensen achterin de rij niets. De kinderen merken dat het zin heeft om zielig te doen, krijgen steeds vaker hun zin en worden steeds vervelender. Ik heb er vandaag een paar bij kop en kont gepakt en de tent uitgezet.
Verhalen die we horen: Iraanse jongens die deserteren omdat ze niet in Syrië willen vechten. In Turkije door mensensmokkelaars die ze betaald hadden naar een bos gebracht en daar zonder eten en drinken een paar dagen gevangen gehouden, van al hun bezittingen beroofd en op een bootje gezet. Nu zitten ze hier, hebben recht op een asielaanvraag, maar kunnen niet doorreizen omdat ze geen cent meer hebben. Terug naar Iran betekent opgehangen worden wegens desertie.
En onze premier Rutte adviseert vluchtelingen om thuis te blijven,lees ik. Alsof ze een keuze hebben.
Gisteren was het lekker weer. Eindelijk niet meer zo koud. De middag/avondploeg was een beetje overbemand, waardoor er eindelijk eens tijd was voor leukere dingen. Aan het touwtjespringen (hadden we meegenomen) deden heel veel mannen mee nadat Stanislaw had voorgedaan hoe het moest. Helaas geen kinderen. Naast ons kamp is een registratiecentrum op een oud gevangeniscomplex. Het staat vol met containers en gisteren zagen we dat er prikkeldraad bovenop de hekken werd aangebracht. Waarom nú? De spanning neemt hier toe. Gaan ze echt alle mensen naar Turkije terug deporteren? Er gaan geruchten over geplande invallen en ook zou aan NGO's binnen het kamp gevraagd zijn om alvast mensen aan te wijzen die het eerst terug kunnen. Ze hebben gelukkig "nee" gezegd.
Van een Nederlandse vrouw, die een café heeft in Molinos, hoorden we hoe verschrikkelijk het vorig najaar is geweest daar. Duizenden mensen arriveerden daar per dag en er werd niets geregeld. Ze moesten 17 km in de bloedhitte naar een registratiepunt lopen. Als de plaatselijke bevolking mensen in hun auto mee wilde nemen kregen ze een fikse boete.
-
19 Maart 2016 - 11:40
Brechtje:
Hoi Heleen,
Goed van je!
Sterkte; ik leef op afstand met jullie mee.
X B -
19 Maart 2016 - 12:02
Heleen:
Hee Heleen,
Wat een heftige verhalen schrijf je op.
De ellende die spreekt uit die verhalen komt bij mij harder binnen via jou dan via de berichten op de media.
Houd goede moed, je bent voor de mensen een beetje menselijkheid in een tot nu een uitzichtloze situatie, en elk mens voor wie je wat doet, telt.
Ik hoop je eind april te zien in Harlingen, zorg je óók goed voor jezelf?
Veel liefs van Heleen van oom Jacques
-
19 Maart 2016 - 13:16
Simone:
Hi Heleen, wat een belevenissen! ik wens je nog een paar goede dagen toe!
Lfs Simone -
19 Maart 2016 - 16:38
Marlies:
Hi Heleen, Bedankt voor je verslagen. Heftig om te lezen zeg! Je doet mooi werk Heleen! Veel kracht en sterkte gewenst en pas goed op jezelf!
Liefs, Marlies -
19 Maart 2016 - 17:30
Hanneke:
Dank jewel Heleen voor je duidelijke verslaggeving. Wat een indrukken joh en ja ik snap dat t heftig en pittig is. Moed en kracht gewenst de laatste dagen. En pas ook op jezelf hoor!! Xxx -
19 Maart 2016 - 20:46
Jetske:
lieve Heleen,
mijn vorige berichtje is blijkbaar niet doorgekomen. Lastige situaties die je beschrijft zeg! fijn dat je ook even wat plezier kunt hebben. Jullie doen goed werk hoor! Blij dat ik zo'n zus heb!
X -
20 Maart 2016 - 07:25
Tine:
Woorden schieten te kort voor de ellende die jij aanschouwt. Ik bewonder je omdat je erheen bent gegaan. En ik zit maar op de bank, wat n kontrast. Hou je haaks. -
20 Maart 2016 - 08:15
Gea Ritskes:
Ben blij dat er mensen zijn zoals jij die de moeite nemen om te helpen. Het zal niet meevallen nu er vluchtelingen teruggestuurd gaan worden naar Turkije. Wens je nog een paar goede dagen toe.
-
20 Maart 2016 - 15:03
Ellen Schols:
Lieve Heleen,
Jeetje, wat maken jullie weer een hoop mee, kan me zo goed voorstellen dat het uitzichtloos wordt en sommigen "voor zichzelf" gaan en de anderen achter in de rij vergeten. Gelukkig was er ook nog even tijd voor touwtje springen, en heb je de allervervelendste kinderen even aangepakt. Hou moed! Jullie doen goed werk met zijn allen. x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
