Naar Athene
Blijf op de hoogte en volg Heleen
12 Oktober 2017 | Griekenland, Lesbos
Zojuist zijn we met de boot naar Athene vertrokken. Leuke sfeer aan boord: veel vluchtelingengezinnen met kleine kinderen. Bij de afvaart veel uitgelaten mensen aan dek: "Bye bye Lesbos, bye bye Moria!" Die kunnen kennelijk doorreizen na de hel van Moria.
Treurige aanblikken ook: zoals een broodmagere man met zoontje van een jaar of 6, armoedig en te koud gekleed. Wat staat ze nog te wachten en waar is mamma?
Omdat Ansje hondjes meeneemt naar NL heeft ze een pet-cabbin waar ik ook blijkt te mogen slapen. Heel luxe met eigen douche en toilet!
Zoals beloofd wat portretjes van mensen die we zoal ontmoet hebben:
Fatima uit Syrië, 17 jaar, ontmoeten we als we haar en haar familie (moeder, vader, 1 zoon, 3 dochters en een blinde oom) uit Moria ophalen om bij Nikos te komen eten. Haar vader is leraar Engels en zij spreekt ook een aardig woordje. Ze heeft samen van haar zusje van 16 heeft ze voor haar "landing" op Lesbos, 3 weken geleden, 2 jaar in Turkije voor de rest van de familie gezorgd door 2 jaar op de markt te werken. Zwaar werk, van 7 uur 's ochtends tot 7 uur 's avonds. Al het gespaarde geld is naar smokkelaars gegaan. Ze hebben niets meer. Wat ze hadden is overboord gegooid toen de boot water ging maken. Ze wil later graag dokter worden en haar zusje leraar Engels, net als pappa.
Ze is hartstikke blij met de kleren die ik voor haar vind. En ik helemaal! Wát een dappere meid!
Ali uit Pakistan. Eigenlijk heet hij anders, maar dat is zo ingewikkeld voor ons dat hij zich Ali laat noemen. Hij werkt in de naastgelegen vishandel van de vader van Nikos en slaapt in een hokje in de workshop/depot. Hij levert allerlei hand en spandiensten en is ook handig met de naaimachine. Vorig jaar werkte hij hier ook al. Hij stuurt al zijn geld naar Pakistan en is altijd aan het werk of belt met zijn familie.
S, ook uit Pakistan, jonge jongen, illegaal op Lesbos. Hij werkt op een boerderij in een dorpje hier en heeft een fiets. Hij vindt het werk op het land erg fijn en komt s avonds als vrijwilliger bij Nikos werken. Ook probeert hij andere Pakistani op het eiland te helpen. Hij wil op Lesbos blijven wonen. Het is een feest als je hem weer op z'n fiets aan ziet komen.
A zat al een jaar in Moria en werd er zó wanhopig dat hij een eind aan z'n leven wilde maken. Via via werd Nikos ingeschakeld die hem weghaalde uit Moria. Hij is handig met verbouwen en werkt graag en hard. Zijn vrouw en dochtertje wonen nog in Syrië. Hij spreekt matig Engels en daarbij lijkt hij erg introvert. Als hij me vertelt over de periode dat hij er een eind aan wilde maken voel ik me erg onthand doordat we elkaar zo slecht verstaan. Hij kent veel mensen op Moria en wordt steeds benaderd omdat ze extra hulp nodig hebben. Dat is zichtbaar een te grote belasting voor hem, maar hij kan geen "nee" zeggen.
Een gynaecologe uit Tunesië, ruim 8 maanden zwanger van haar Algerijnse man, komt regelmatig in het restaurant eten. Zij is inmiddels legaal en hij illegaal. " What to do?" Ze studeert hard Grieks en wil op Lesbos blijven. Haar dochtertje gaat ze naar de tante van Nikos noemen, want die heeft haar zó goed geholpen toen ze hier aankwam. Ze is gevlucht omdat ze vrouwen hielp met abortus, heb ik begrepen. Ze is altijd even positief en vol vertrouwen als ik haar zie.
Vluchtelingen die moeten bevallen krijgen bijna altijd een keizersnee. Snel en makkelijk tijdens kantooruren te plannen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar nu lekker m'n bedje in. Ansje en de vier hondjes slapen al.
Morgen in Athene zoeken we nog wat Afgaanse families op die we nog van Kara Tepe kennen. En dan om 21 uur het vliegtuig naar Amsterdam.
Treurige aanblikken ook: zoals een broodmagere man met zoontje van een jaar of 6, armoedig en te koud gekleed. Wat staat ze nog te wachten en waar is mamma?
Omdat Ansje hondjes meeneemt naar NL heeft ze een pet-cabbin waar ik ook blijkt te mogen slapen. Heel luxe met eigen douche en toilet!
Zoals beloofd wat portretjes van mensen die we zoal ontmoet hebben:
Fatima uit Syrië, 17 jaar, ontmoeten we als we haar en haar familie (moeder, vader, 1 zoon, 3 dochters en een blinde oom) uit Moria ophalen om bij Nikos te komen eten. Haar vader is leraar Engels en zij spreekt ook een aardig woordje. Ze heeft samen van haar zusje van 16 heeft ze voor haar "landing" op Lesbos, 3 weken geleden, 2 jaar in Turkije voor de rest van de familie gezorgd door 2 jaar op de markt te werken. Zwaar werk, van 7 uur 's ochtends tot 7 uur 's avonds. Al het gespaarde geld is naar smokkelaars gegaan. Ze hebben niets meer. Wat ze hadden is overboord gegooid toen de boot water ging maken. Ze wil later graag dokter worden en haar zusje leraar Engels, net als pappa.
Ze is hartstikke blij met de kleren die ik voor haar vind. En ik helemaal! Wát een dappere meid!
Ali uit Pakistan. Eigenlijk heet hij anders, maar dat is zo ingewikkeld voor ons dat hij zich Ali laat noemen. Hij werkt in de naastgelegen vishandel van de vader van Nikos en slaapt in een hokje in de workshop/depot. Hij levert allerlei hand en spandiensten en is ook handig met de naaimachine. Vorig jaar werkte hij hier ook al. Hij stuurt al zijn geld naar Pakistan en is altijd aan het werk of belt met zijn familie.
S, ook uit Pakistan, jonge jongen, illegaal op Lesbos. Hij werkt op een boerderij in een dorpje hier en heeft een fiets. Hij vindt het werk op het land erg fijn en komt s avonds als vrijwilliger bij Nikos werken. Ook probeert hij andere Pakistani op het eiland te helpen. Hij wil op Lesbos blijven wonen. Het is een feest als je hem weer op z'n fiets aan ziet komen.
A zat al een jaar in Moria en werd er zó wanhopig dat hij een eind aan z'n leven wilde maken. Via via werd Nikos ingeschakeld die hem weghaalde uit Moria. Hij is handig met verbouwen en werkt graag en hard. Zijn vrouw en dochtertje wonen nog in Syrië. Hij spreekt matig Engels en daarbij lijkt hij erg introvert. Als hij me vertelt over de periode dat hij er een eind aan wilde maken voel ik me erg onthand doordat we elkaar zo slecht verstaan. Hij kent veel mensen op Moria en wordt steeds benaderd omdat ze extra hulp nodig hebben. Dat is zichtbaar een te grote belasting voor hem, maar hij kan geen "nee" zeggen.
Een gynaecologe uit Tunesië, ruim 8 maanden zwanger van haar Algerijnse man, komt regelmatig in het restaurant eten. Zij is inmiddels legaal en hij illegaal. " What to do?" Ze studeert hard Grieks en wil op Lesbos blijven. Haar dochtertje gaat ze naar de tante van Nikos noemen, want die heeft haar zó goed geholpen toen ze hier aankwam. Ze is gevlucht omdat ze vrouwen hielp met abortus, heb ik begrepen. Ze is altijd even positief en vol vertrouwen als ik haar zie.
Vluchtelingen die moeten bevallen krijgen bijna altijd een keizersnee. Snel en makkelijk tijdens kantooruren te plannen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar nu lekker m'n bedje in. Ansje en de vier hondjes slapen al.
Morgen in Athene zoeken we nog wat Afgaanse families op die we nog van Kara Tepe kennen. En dan om 21 uur het vliegtuig naar Amsterdam.
-
12 Oktober 2017 - 09:50
Sylvia Veldhuizen:
Aangrijpend verlag Heleen. Ik vind je zó dapper!
Goede reis en tot ziens op de sportschool.
Dikke knuffel, Sylvia -
12 Oktober 2017 - 10:10
Hanneke:
Wat n bijzondere ontmoetingen. Fatima dr verhaal is wel heel bemoedigend, wat n veerkracht.
Snap echter goed dat velen dat niet (meer) hebben. -
12 Oktober 2017 - 14:27
Sandra:
Lieve Heleen, vol bewondering maar ook met een bijna wanhopig gevoel lees ik al
jouw verhalen. Waar moet dat heen met deze wereld. Ik zie en voel de pijn an al die mensen, ook hier in mijn werk. Zo veel respect voor wat jij en al die anderen proberen te doen. Petje af! -
12 Oktober 2017 - 14:45
Gea Ritskes:
Was weer pittig Heleen en zal voor de mensen in Moira nog zwaar worden deze winter. Fijn dat je daar nog hebt willen helpen ondanks je eigen lichamelijke handicap. Hoop dat je niet te moe bent. Hier wordt de temperatuur een paar dagen warmer, cadeautje voor je. Fijne terugreis en tot gauw. -
12 Oktober 2017 - 19:40
Fransje Van Luin:
Dappere, doortastende Heleen , ik zat echt te wachten op je volgende blog. Wat een schreinende , mensonterende toestanden beschrijf je maar ook steeds weer die sprankjes energie en doorzettingsvermogen. Super dat je (nog) naar Lesbos gaat en ook heel goed dat je daar verslag over uitbrengt. Bewonderingswaardig. -
14 Oktober 2017 - 18:14
Ellen Schols:
Lieve Heleen,
Tja, wat een verhalen zo stuk voor stuk, ieder zijn eigen verleden, ellende, maar gelukkig ook hoop op een betere toekomst.
Knap van je dat je wederom naar Lesbos bent afgereisd om je steentje bij te dragen.
Goede terugreis en tot bij Coro Cantoro.
xx Ellen -
15 Oktober 2017 - 12:11
Deva Vasuda:
Wat ontzettend fijn dat je deze verhalen met ons hebt gedeeld. Ik ben ontroerd door jou, de schrijnende verhalen, mezelf, wat ik ermee ga doen. Het raakt me diep en er bewegen dingen in me. We zullen zien hoe zich dat gaat uiten. Weet dat jouw verhalen effect hebben en zorgen dat ballen blijven rollen, hoe zinloos het soms ook lijkt, elke druppel telt, zoals de oceaan ook uit allemaal druppels bestaat, zonder druppel, geen oceaan. Dank je wel voor de liefdevolle druppel die jij bent.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
