Beith Jallah en nog wat over Silwan

Vandaag weer olijven geplukt bij Beith Jalla, ook in de buurt van Jeruzalem. Ik plaats een foto op facebook waarop je goed kan zien op welk land we werkten. Op de achtergrond zie je de Muur en dáár weer achter het dorp waar de boer en eigenaar van het land woont. Die man moet dus enorm omrijden om nog bij zijn land te komen en als hij dat doet wordt hij doorlopend lastig gevallen door kolonisten of het leger. Hij verwacht dat hij straks, als de muur verderop is aangelegd, helemaal niet meer op zijn land kan komen. Hij mag er nu al niet meer op met wat zwaardere landbouwwerktuigen en ook kan hij de planten geen water geven.

Er waren veel olijven en we hebben het, ondanks alle nare verhalen en het zicht op die vreselijke, steeds meer oprukkende nederzettingen, weer erg gezellig gehad. Vandaag onder het plukken veel gekletst met een Russische en 2 Spanjaarden. Het leuke is dat je zó van boom kunt wisselen en dan weer aan kan sluiten bij een ander gezelschap.

Gisteren vertelde onze gastvrouw (oma Semmia) welke ontberingen ze heeft moeten doorstaan toen ze 3 jaar geleden voor darmkanker behandeld moest worden. Ze ging daarvoor naar Amman in Jordanië (zo'n 120 km verderop) en was daar, door alle obstakels, zo'n 12 uur voor onderweg. Jeruzalem is veel dichterbij, maar het is nog moeilijker voor haar om dáár te komen. Soms moest ze wel 5 tot 8 uur bij de grensovergang wachten tot de Israëli haar doorlieten. Vaak was ze erg beroerd door de chemotherapie die ze had ondergaan. Eén keer kon ze niet meer in de rij staan, zo zwak was ze. Ze vroeg een man achter haar om haar plekje in de rij voor haar open te houden. Toen zij aan de beurt was, schoof ze weer de rij in, maar werd door een soldaat -een jong broekkie, zoals altijd- weggestuurd. Ze moest achteraan in de rij aansluiten, ondanks de protesten van de andere wachtenden uit de rij, haar uitleg en het feit dat ze er erg ziek uitzag en niet meer op haar benen kon staan

Wat ik nog niet verteld had was over de ontmoeting met een gehandicapte Palestijn in Silwan,een Palestijnse wijk vlakbij de oude stad van Jeruzalem. Hier zijn de Israëli bezig met de aanleg van een archeologisch park, "the city of David" genaamd. Hiervoor moet haast de hele wijk Silwan gesloopt worden en raken weer duizenden Palestijnen dakloos. NB: dit in Palestijns land! De meeste mensen zijn al vluchtelingen uit 1948 en 1976 en nu kunnen ze wéér vertrekken omdat hun huis zogenaamd illegaal is. Ondertussen komen er wèl Israëlische settlers zwaar bewapend in die Palestijnse wijk wonen.
Maar goed, deze man dus,die vertelde hoe hij opkwam voor zijn nog kleine kinderen, die geslagen werden door een militair. Hij werd door beide knieën geschoten. Er waren veel getuigen bij, maar die soldaat is er mee weggekomen. Zijn kinderen zijn nu erg onhandelbaar en agressief. Hij voelt zich machteloos hier tegenover."What can we do?" zegt hij.