Moria en welkomstpakketten
Blijf op de hoogte en volg Heleen
24 Mei 2018 | Griekenland, Lesbos
Wekelijks gaat Roos uit NL sinds kort met een ploeg schoonmaken op Moria. Gewapend met roze mutsen en haarbanden, walky talkies, rolcontainers, vuilniszakken en huishoudhandschoenen komen we het kamp binnen na uitvoerige instructies te hebben gekregen. Het is er nl niet altijd even veilig en soms richt de frustratie zich ook op vrijwilligers.
Onbeschrijflijk hoe mensen hier moeten leven, hutje mutje op elkaar in kleine tentjes, met z’n twintigen in isoboxen van zo’n 12 m2, of in wat grotere ruimtes waarin compartimenten zijn gemaakt door er dekens op te hangen. Veel alleenstaande mannen, maar ook veel gezinnen met kleine kinderen. Het is er bloedheet en overal hoor je wel baby’s huilen. Er wordt overdag veel gehangen, met name door de moslims die aan het vasten zijn. Zwarte Afrikanen zitten in groepjes van de muziek op hun telefoon te genieten.
Vanaf zonsondergang, als er weer gegeten kan worden wordt het er nóg drukker.. Veel mensen vertellen dat ze nauwelijks slapen door de drukte en de hitte. En doordat ze zich niet veilig voelen. Geen wonder dat de spanningen hier oplopen.
De naastgelegen olijfboomgaard is ook helemaal volgebouwd met tentjes. Er is geen sanitair, er staan alleen wat dixies. Levensgevaarlijke toestanden daar. Vlak naast de nylon tentjes worden vuurtjes gemaakt waarop wordt gekookt. Toch heeft deze plek bij veel mensen de voorkeur boven het eigenlijke kamp Moria. Er is iets meer privacy (ongeveer met zoveel als op Lowlands). Hoewel deze plek gekraakt is, wordt het gedoogd.
De troep valt me eerlijk gezegd reuze mee. Sinds deze schoonmaakacties gehouden worden wordt er minder zomaar op de grond gegooid. Het effect is goed merkbaar. Leuk zijn de jonge jongetjes die dolgraag willen helpen. Ze zijn onvermoeibaar en trekken de zware rolcontainers de heuvel op. Wat eigenlijk niet mag, want dat zou kinderarbeid zijn. Na afloop drinken we wat met ze in een uitspanning buiten het kamp en krijgen ze souflaki. Apetrots zitten ze te glimmen door de complimenten die ze krijgen.
De nieuwkomers op Kara Tepe, dat zijn er deze week alweer honderd, krijgen van ons een welkomspakket. Met een bolderkar vol spullen sjouwen we door het kamp op zoek naar de huisnummers. Het welkomspakket bevat: 1 bord en bestek, p.p., 1 stuk zeep, 1 luizenkam, 1 fles zonnebrandmiddel per 4 personen en een thermoskan per isobox. De mensen zijn reuze dankbaar dat ze uit Moria wegzijn en nu een “eigen” isobox hebben. Ook als we geen borden meer hebben en geen bestek blijven ze begripvol en dankbaar. We spreken veel mensen vandaag, uit Syriërs,Jezidii, Koerden, Iraniërs, vaak in uitstekend Engels. Het is hartverscheurend. Je zal maar in zo’n toestand terechtkomen.
We zijn uitgeput. Na een dutje vertrekken we naar ons eerste hotel waar we van het zwembad gebruik mogen maken zolang we op Lesbos zijn. Wat een lieve mensen! Hotel Aeolis op Lesbos! Zegt het voort!
Sorry, beetje veel tekst vandaag, maar het moest even van me af.
Onbeschrijflijk hoe mensen hier moeten leven, hutje mutje op elkaar in kleine tentjes, met z’n twintigen in isoboxen van zo’n 12 m2, of in wat grotere ruimtes waarin compartimenten zijn gemaakt door er dekens op te hangen. Veel alleenstaande mannen, maar ook veel gezinnen met kleine kinderen. Het is er bloedheet en overal hoor je wel baby’s huilen. Er wordt overdag veel gehangen, met name door de moslims die aan het vasten zijn. Zwarte Afrikanen zitten in groepjes van de muziek op hun telefoon te genieten.
Vanaf zonsondergang, als er weer gegeten kan worden wordt het er nóg drukker.. Veel mensen vertellen dat ze nauwelijks slapen door de drukte en de hitte. En doordat ze zich niet veilig voelen. Geen wonder dat de spanningen hier oplopen.
De naastgelegen olijfboomgaard is ook helemaal volgebouwd met tentjes. Er is geen sanitair, er staan alleen wat dixies. Levensgevaarlijke toestanden daar. Vlak naast de nylon tentjes worden vuurtjes gemaakt waarop wordt gekookt. Toch heeft deze plek bij veel mensen de voorkeur boven het eigenlijke kamp Moria. Er is iets meer privacy (ongeveer met zoveel als op Lowlands). Hoewel deze plek gekraakt is, wordt het gedoogd.
De troep valt me eerlijk gezegd reuze mee. Sinds deze schoonmaakacties gehouden worden wordt er minder zomaar op de grond gegooid. Het effect is goed merkbaar. Leuk zijn de jonge jongetjes die dolgraag willen helpen. Ze zijn onvermoeibaar en trekken de zware rolcontainers de heuvel op. Wat eigenlijk niet mag, want dat zou kinderarbeid zijn. Na afloop drinken we wat met ze in een uitspanning buiten het kamp en krijgen ze souflaki. Apetrots zitten ze te glimmen door de complimenten die ze krijgen.
De nieuwkomers op Kara Tepe, dat zijn er deze week alweer honderd, krijgen van ons een welkomspakket. Met een bolderkar vol spullen sjouwen we door het kamp op zoek naar de huisnummers. Het welkomspakket bevat: 1 bord en bestek, p.p., 1 stuk zeep, 1 luizenkam, 1 fles zonnebrandmiddel per 4 personen en een thermoskan per isobox. De mensen zijn reuze dankbaar dat ze uit Moria wegzijn en nu een “eigen” isobox hebben. Ook als we geen borden meer hebben en geen bestek blijven ze begripvol en dankbaar. We spreken veel mensen vandaag, uit Syriërs,Jezidii, Koerden, Iraniërs, vaak in uitstekend Engels. Het is hartverscheurend. Je zal maar in zo’n toestand terechtkomen.
We zijn uitgeput. Na een dutje vertrekken we naar ons eerste hotel waar we van het zwembad gebruik mogen maken zolang we op Lesbos zijn. Wat een lieve mensen! Hotel Aeolis op Lesbos! Zegt het voort!
Sorry, beetje veel tekst vandaag, maar het moest even van me af.
-
24 Mei 2018 - 15:47
Karin Hso:
Indrukwekkend en beeldend verhaal Heleen. -
24 Mei 2018 - 16:45
Gea:
Wow wat een ellendige toestand voor de mensen in kamp Moira. Zo triest in vergelijking met ons leven. Kan me de impact bij jullie goed voorstellen. -
24 Mei 2018 - 17:26
Ansje:
Lieve Heleen,
Ik word er helemaal emotioneel van, het is zo herkenbaar van de eerste keer toen wij daar samen waren.
Ik zie het terug in wat je beschrijft en merk dat vooral die eerste keer erin gehakt heeft bij mij.
Logisch dat je het van je af moet schrijven, het is zo heftig allemaal.
Houd je haaks, let goed op jullie rustmomenten en doe veel lieve groeten aan onze vriendin uit Athene van Aeolis!!
Dikke kus!
-
24 Mei 2018 - 17:38
Fransje Van Luin:
Wat goed dat jullie dit weer samen doen Heleen en Hans en ook weer heftig wat je beschrijft. Blijft schrijnend.
Lieve groet, Fransje -
25 Mei 2018 - 09:47
Tine:
Heleen, fijn dat je zo lang schrijft, lijkt me van vanzelfsprekend dat je iets van je af wilt schrijven, zulke mens- onterende en uitzichtloze situaties waar jullie nu tussen zitten. Jullie boodschap de wereld overzenden is juist fantastisch. Lang en herhaaldelijk.
En wij maar lezen.......
-
25 Mei 2018 - 14:06
Jolande:
Lieve Ha en He,
Ik bewonder jullie om de kracht en inspanning die jullie leveren.
Wat een schrijnende wereld waar jullie in zitten en dat mensen soms al jaren
in deze omstandigheden wachten, het is niet voor te stellen.
Houjulliehaax!!
Liefs Jo
-
26 Mei 2018 - 05:52
Wil:
ha Hans en Heleen, wat heerlijk dat je dan even een duik kan nemen in het zwembad van dat hotel,
echt super .
succes nog verder en veel liefs uit Haarlem
-
27 Mei 2018 - 21:42
Henk Verboon:
Heleen en Hans, geweldig wat jullie doen om ver weg van huis het menselijk leed te verzachten. Met dank voor de informatieve en indrukwekkende verslagen. Succes en sterkte verder, Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
