Stress

08 Oktober 2017 | Griekenland, Lesbos

Het is hard werken hier en regelmatig met frisse tegenzin. Maar we hebben extra hulp gekregen van twee Nederlandse vrouwen en dat maakt het werken wat gezelliger. We krijgen natuurlijk ook meer routine.
Vandaag hebben we 15 paar schoenen, wat jassen en wat babydragers gekocht omdat we daar niet meer aan konden komen (ook niet via Attica, het centrale depot hier op het eiland).

Bij het eten vanavond stond één man stond helemaal stijf van de spanning. Hij reageerde erg geïrriteerd op zijn dochtertjes. Ik had het gevoel dat hij bij één verkeerd woord uit elkaar zou klappen. Gewoon eng om te zien. Hij sprak geen Engels en sloot zich af voor ieder contact. Ik lig in bed nu ik dit schrijf. Het regent hard buiten. Ik maak me zorgen om hem en zijn gezin. Misschien hebben ze niet eens een zeiltje om onder te schuilen.

We ontmoeten hier mensen van allerlei NGO's die even neerstrijken op het terras van Nikos. Ook Nederlanders die hier op Lesbos wonen en die zich inzetten voor de vluchtelingen en voor Grieken. Ze weten veel over het reilen en zeilen hier en vertellen dat verscheidene goedwillende vrijwilligers hier met een burn-out het eiland verlaten. Ik kan me daar alles bij voorstellen! Afgelopen maand zijn er weer 2238 mensen aangekomen op Lesbos! Het hoogste aantal sinds maart 2016!
Nikos is sinds vorig jaar minstens 10 kilo afgevallen en zijn vrouw Katharina heeft een nek-hernia (en werkt gewoon door).
Wij nemen morgen een dag vrij. Tenzij het nog regent.

08 Oktober 2017 - 07:16

Tine:

Lieve Heleen. Steeds als ik je berichten van achter de schermen lees krijg ik kippenvel en schaamte over ons als mensheid. Wat doen we elkaar aan? Tegelijkertijd tijd: wat doen we er aan? Jij draagt je steentje bij: groots. Succes ook voor de andere vrijwilligers.

08 Oktober 2017 - 07:33

Berendien:

Het is zondagmorgen en ik lees jouw bericht. Ik realiseer me hoe lekker warm ik hier lig in mijn bed in mijn mooie huis. Wat een contrast met de mensen daar. Zo schrijnend! Ik kan me voorstellen dat zo'n man je bezighoudt. Het lijkt me heel moeilijk om en die te magere zorg te bieden en ook het daarbij te houden. En te beseffen dat het ook heel fijn is dat jullie dat kunnen doen ook al voelt het niet genoeg! Ik hoop dat het vandaag heel mooi weer is op Lesbos zodat jullie inderdaad even een dagje rust kunnen nemen. En zon is voor de vluchtelingen ook veel fijner dan regen. Liefs berendien

08 Oktober 2017 - 09:05

Deva Vasuda:

Kippenvel. In mijn hart omhels ik allen daar, mijn gedachten en mantra dedidations zo te zeggen draag ik elke dag aan een ieder daar op. Namaste Kala.

08 Oktober 2017 - 09:34

Jolande:

Vanmorgen in mijn warme bedje jouw ervaringen gelezen. Geen woorden voor......
Ik heb grote bewondering voor je daadkracht en inzet Helena. Zeker nu!!
Lfs J

08 Oktober 2017 - 10:29

Gea:

Valt niet mee en lijkt alleen maar erger te worden daar. In en in triest. Ik ben blij dat er mensen zijn die het zich nog aantrekken en willen helpen. Sterkte!

08 Oktober 2017 - 12:36

Ria De Jongh:

Lieve Heleen, Verbinding met jou was niet mogelijk op momenten dat ik het probeerde maar nu is er connectie. Wat een weinig opbeurende verhalen en wat een schande dat wij, in dit onverzadigbare westen, later gebeuren wat er nu gebeurt en waar jij getuige van bent. Gisteren zag ik een documentaire over kankerpatientjes onder de vluchtelingen die niet toegelaten worden omdat: "ze teveel kosten". Hoe kijken onze nakomelingen straks terug op ons??? Jij bent een van de juweeltjes maar alleen trots zijn op jou zou wel erg magertjes zijn. We zullen eindelijk eens in actie moeten komen met daden. De schande is groot maar hoeft niet groter te worden. Er wordt vaak gesproken over de grote boze buitenwereld maar..zijn we niet blind geworden voor het "boze" in ons? De wal zal het schip keren maar ten koste van hoeveel verwoeste mensenlevens..zoen Ria

08 Oktober 2017 - 12:38

Els Witte:

Wat een treurig bericht, Heleen.
Kan me je zorg en frustratie voorstellen.
Maar jij doet wel iets, bent strijdbaar.
Zelf ben ik tot het treurige inzicht gekomen dat sommige misstanden nauwelijks zijn op te lossen. Probeer me te richten op mensen in mijn omgeving, al moeilijk genoeg.
Maar ik kan wel iets bijdragen, dus mail me nog even het gironummer.

08 Oktober 2017 - 13:23

Piet De Vries:

Hallo Heleen,

Omdat je het over een zeiltje had: betekent dat, dat zo'n man met twee dochterjes niet in dat kamp Moira zit? En over de NGO's gesproken: ik lees soms berichten over een schrijnende kloof tussen het leven van die NGO-medewerkers en de vluchtelingen: speelt dat op Lesbos niet?
Wellicht weet je, dat Frans Brons uit Den Haag (ex-huisarts)ook op Lesbos is geweest?

Mvg,

Piet

08 Oktober 2017 - 14:50

Wil:

hoi Heleen , kan ik nog financieel een bijdrage leveren ?hoor graag van je ,
liefs ,hoe lang blijf jij nog ?
Wil

08 Oktober 2017 - 17:41

Lia:

Hoy Heleen, ik heb respect voor je, vanwege de manier waarop je daar je hulp aanbied.
Het stemt tot nadenken en afvragen. Sterkte, Lia

08 Oktober 2017 - 20:00

Hanneke :

Zo sterk van je dat je deze droefenis wederom helpt verlichten. Lieve dappere vriendin!

09 Oktober 2017 - 14:32

Corrie:

Wat een ellende toch. Gelukkig zijn er nog mensen zoals jullie die de ellende een beetje verlichten. Heel veel bewondering voor jullie allemaal. Heel veel sterkte.

09 Oktober 2017 - 16:46

Mieke:

Lieve Heleen, na alle treffende reacties op jouw verhalen kan ik niet veel meer zeggen. Ik vind je sterk, zorgzaam, betrokken, moedig etc. Trots dat ik zo'n vriendin heb!
Fijn je ook even gesproken te hebben.
Liefs Mieke

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

<< Vorige Verslag Volgende Verslag >>

Actief sinds	13 Juli 2010
Verslag gelezen:	469
Totaal aantal bezoekers	158783