Weer luizen, maar ook MUZIEK!
Blijf op de hoogte en volg Heleen
30 Oktober 2016 | Griekenland, Spáta
Het luizenproject verliep wat moeizaam. De dag nadat je een luizenkammetje met uitleg hebt rondgebracht, moet je een herhalingsbezoekje afleggen om te vragen of iedereen gecontroleerd heeft of er luizen zijn en om uitleg te geven over de aanpak ervan. Tja, en dan verschijnt er weer een nieuw kindergezichtje in de deuropening en vraag je of zijn of haar moeder thuis is. "No, my mother dead". Dan maar de oom, die in de tent zit te roken, uitleggen hoe je luizen op het spoor komt. Hele gezinnen wonen in die tentjes, soms wel met z'n tienen.
Sommige kinderen zijn goed verzorgd, meisjes met mooi ingevlochten haren en schone kleren. Anderen zien er verwaarloosd uit. Vieze kleren, ongekamde haren en hun koppie vol opgedroogd snot en vuil. En juist díe willen vaak knuffelen!
Onze vaste helpers, zo'n 15 vluchtelingen, komen uit Afganistan, Iran, Irak, Syrië en Tibet. De jongste is 17, de meesten een jaar of 23. Er zijn hechte vriendschappen ontstaan tussen hen. Ze hebben veel lol samen en je ziet ook hun zorgzaamheid naar elkaar. Ze worden iedere week geconfronteerd met een nieuw team vrijwilligers maar blijven vriendelijk en geïnteresseerd. We hebben ze ter afscheid buiten het kamp mee uit eten genomen. Met behulp van hun smartphone (Google Translate en foto's, want ze spreken niet allemaal genoeg Engels), kom je aardig wat over ze te weten.
Gisterenavond organiseerde BWC het wekelijkse feest op het kamp. Het halve kamp loopt uit en er wordt gedanst. Mannen uit Afganistan dansen zonder vrouwen, Syriërs weer mét. Iedere groep z'n eigen dansen. Erg leuk hoe iedereen mee kan doen. Prima sfeer. Een vrouw die dagelijks in haar rolstoel bewegingsloos en zonder enige mimiek naast ons speelterrein geparkeerd staat (ze heeft Parkinson, vertelt haar inwonende schoondochter me) lacht zelfs verschillende malen.
Ook kleine kinderen blijven op en lopen overal dwars doorheen of vallen bij je op schoot in slaap.
Vorige week, dat vergat ik te vertellen, werd er "Kara Tepe Has got Talent" georganiseerd. Iedereen had vantevoren goed geoefend, er werden dansjes gedaan, gezongen, en een gedicht opgezegd. Er deed zelfs een groepje kinderen mee dat viool speelde. Er is hier iemand die violen heeft verzameld en daar les in geeft. De grootste belhamel van het kamp stond daar braaf viool te spelen!
Alle kinderen kregen een 10!
Nu naar huis. Nog een paar uur op onze vlucht vanuit Athene wachten. Lekker de kachel aan en douchen straks!
Sommige kinderen zijn goed verzorgd, meisjes met mooi ingevlochten haren en schone kleren. Anderen zien er verwaarloosd uit. Vieze kleren, ongekamde haren en hun koppie vol opgedroogd snot en vuil. En juist díe willen vaak knuffelen!
Onze vaste helpers, zo'n 15 vluchtelingen, komen uit Afganistan, Iran, Irak, Syrië en Tibet. De jongste is 17, de meesten een jaar of 23. Er zijn hechte vriendschappen ontstaan tussen hen. Ze hebben veel lol samen en je ziet ook hun zorgzaamheid naar elkaar. Ze worden iedere week geconfronteerd met een nieuw team vrijwilligers maar blijven vriendelijk en geïnteresseerd. We hebben ze ter afscheid buiten het kamp mee uit eten genomen. Met behulp van hun smartphone (Google Translate en foto's, want ze spreken niet allemaal genoeg Engels), kom je aardig wat over ze te weten.
Gisterenavond organiseerde BWC het wekelijkse feest op het kamp. Het halve kamp loopt uit en er wordt gedanst. Mannen uit Afganistan dansen zonder vrouwen, Syriërs weer mét. Iedere groep z'n eigen dansen. Erg leuk hoe iedereen mee kan doen. Prima sfeer. Een vrouw die dagelijks in haar rolstoel bewegingsloos en zonder enige mimiek naast ons speelterrein geparkeerd staat (ze heeft Parkinson, vertelt haar inwonende schoondochter me) lacht zelfs verschillende malen.
Ook kleine kinderen blijven op en lopen overal dwars doorheen of vallen bij je op schoot in slaap.
Vorige week, dat vergat ik te vertellen, werd er "Kara Tepe Has got Talent" georganiseerd. Iedereen had vantevoren goed geoefend, er werden dansjes gedaan, gezongen, en een gedicht opgezegd. Er deed zelfs een groepje kinderen mee dat viool speelde. Er is hier iemand die violen heeft verzameld en daar les in geeft. De grootste belhamel van het kamp stond daar braaf viool te spelen!
Alle kinderen kregen een 10!
Nu naar huis. Nog een paar uur op onze vlucht vanuit Athene wachten. Lekker de kachel aan en douchen straks!
-
30 Oktober 2016 - 10:22
Fransje Van Luin:
Welkom thuis Heleen en Hans, wat een prachtwerk hebben jullie weer geleverd en fijn om op de hoogte te blijven.
-
30 Oktober 2016 - 11:14
Wim Lankamp:
Hallo Heleen, heel goed en ik zal je verslag delen met het bestuur van FNV-Delfland!
Op 24/11 hebben we in Delft (De Vleugel, Aart van der Leeuwlaan 4 te Delft) een themabijeenkomst over 'Syrië, Vluchtelingen en wij in NL' met o.a.Ingeborg Beugel (Groene Amsterdammer). Zeer welkom!
Wel even aanmelden op LokaalFNVDelfland@gmail.com (naam, telefoonnummer, adres).
Groeten
Wim -
30 Oktober 2016 - 12:07
Feli:
Ha Heleen en Hans, welkom thuis, wat fijn dat wij een thuis hebben.
Het was goed je verhalen en jullie werk te volgen, dank je wel! -
30 Oktober 2016 - 12:07
Feli:
Ha Heleen en Hans, welkom thuis, wat fijn dat wij een thuis hebben.
Het was goed je verhalen en jullie werk te volgen, dank je wel! -
30 Oktober 2016 - 13:15
Anneke:
Tussen de aanbiedingen voor voordelige trein en vliegtickets naar Parijs of Analusië komen jouw verhalen binnen in mijn mailbox. Heel mooi opgeschreven, boeiend én heel schrijnend. Nu zijn jullie misschien onderweg of weer thuis en ik enorm respect! Die zuinige Heleen die uitermate terughoudend is in geld uitgeven voor zichzelf of decadente uitstapjes maar wel aan hulp voor deze medemensen!! Wat bewonder je moed en daadkracht! -
30 Oktober 2016 - 13:33
Piet De Vries:
Inderdaad: welkom terug in Haarlem, Heleen en Hans! Vanochtend heb ik in De Groene een lang artikel van
Ingeborg Beugel liggen lezen (een groot voordeel boven het op een computerschermpje turen!!)over de vluchtelingenhel in Griekenland! Ik zal het artikel uiteraard voor je bewaren; zij schreef eerder over die vraag, die ik eerder aan je stelde: hoe ziet het er uit qua onderwijs voor de vele kinderen?
Heb je trouwens wel eens journalisten langs zien komen?? Er moeten er wel héél veel zijn.
Enfin, ik hoop t.z.t. meer van jullie te horen, met name over de maatschappelijke context nu: die Ingeborg
Beugel (komt op 24 november naar Delft, mailde Wim Lankamp nog!)heeft het over een paralellelle wereld,
tweederangs burgers, die door de politiek volledig worden genegeerd. Des te belangrijker, dat er zoveel vrijwilligers en vluchtelingen zelf (maar ook daarover een kritische opmerking van een vrijwilliger van EKO Kitchen in de buurt van Thessaloniki), die zo'n uitstekende rol vervullen! -
30 Oktober 2016 - 19:17
Agnes:
Dank, dank Heleen. Dat in die puinhoop toch zoiets moois tevoorschijn komt als wat je hier beschreven hebt, dat ontroert me. -
30 Oktober 2016 - 20:10
Greetje:
Dank Heleen voor je impressie met je verhalen. Het maakt weer veel indruk op mij. Goed werk hebben jullie verricht. -
30 Oktober 2016 - 20:10
Mariska:
Wat een prachtvolle beschrijving. Het brengt behalve ontroering teweeg, vooral respect, heel veel respect.
Eigenlijk zo geschreven : RESPECT. Fijn om te lezen dat men, ondanks al dat leed, ook genieten kan. Mooi !! -
01 November 2016 - 08:43
Deva Vasuda:
Wat een mooi verslag Heleen. Dank je wel dat je er was, jij en Hans. Ik vond de samenwerking met jullie zo ontzettend fijn. Echt dankbaar dat ik bij jullie in het kleine team mocht zitten. Heel veel liefs, Deva. -
19 November 2016 - 22:31
Riet David:
Hoi Heleen,
ook ik doe mijn petje voor je af. Wir schaffen das, in de praktijk. Bravo, en een warm applaus,
groetjes,
R.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
