Angela Goldstein en de Bedoeinen
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen
20 Oktober 2012 | Palestina, Bethlehem
Eerst nog even wat over de groep mensen die meedoet aan de olijfplukreis. Er zijn veel mensen met een christelijke achtergrond en 3 moslima. Iedereen is minimaal HBO opgeleid. Er is een psychotherapeute, een neuroloog, nogal wat mensen met een eigen bedrijf als consultant, leraren, een ICTer etc. De christenen hebben een geweldig grote achterban en timmeren behoorlijk aan de weg in hun eigen land.
We komen hier ook nogal wat jongeren tegen die voor langere tijd zijn uitgezonden door een NGO. Voorwaarde is dan eigenlijk dat je een achterban hebt, zoals een kerkgenoodschap of een vakbond waarin je aktief bent. De bedoeling is nl. dat je de informatie die je her opdoet doorgeeft.
Vandaag de hele dag naar Jerusalem geweest, zoals ik al zei. Vanochtend een tour met Ali, een Afrikaanse Palestijn. (Die zijn afkonstig uit Tsaad, Nigeria, Mali en twee/drie generaties geleden op de terugweg vanuit Mekka in Jerusalem blijven hangen, zijn met Palestijnsen getrouwd en wonen er nog steeds, in een apart wijkje in de oude stad). Ik schreef al eens eerder over hen. In de oude stad begon een Amerikaanse settler tegen onze gids te schreeuwen omdat we voor haar raam stonden. Ik had al eerder gemerkt dat Ali graag de confrontatie opzoekt; bij voorkeur gaat hij naast een paar soldaten staan als hij verder gaat met het geven van informatie onderweg. Hij schijnt ook al eens flink mishandeld te zijn tijdens zijn werk en heeft nu steeds twee jongens meelopen als "bodyguard", zoalshij zegt
's Middags een tour met Angela Godfrey-Goldstein. Een bevlogen vrouw die zich de rechtsongelijkheid en het rascisme binnen Israel erg aantrekt. Ze leidde ons door zowel een settelment met mooie parken, bomen en een water-park als door een bedoeinen-kamp waar mensen zonder water en electriciteit zitten. Hun huizen zijn samengesteld van sloopmateriaal en lijken meer op kippenhokken dan op huizen. Die bedoeinen zitten zo afgelegen en opgesloten dat hun kinderen niet meer naar school kunnen. Met hulp van internationale- en Israelische aktivisten hebben ze uit leem wat klaslokaaltjes opgetrokken. De settlers uit de buurt werden uitgenodigd om naar hun nieuwe aanwinst te komen kijken en werden onthaald met koffie en thee. Binnen een paar dagen kregen ze een brief met een demolition-order, omdat de klaslokaaltjes een bedreiging vormden voor de settelment.
Ze zitten knel tussen een snelweg (waarvan de afrit naar hun kamp is afgesloten) en een settelment. Van hun veestapel is bijna niets meer over omdat ze hun goederen door de Muur niet meer kunnen afzetten op de markt in Jerusalem, zoals vroeger. Ze kunnen ook niet meer in de bouw werken voor de Israeli, dus zijn de meeste mensen werkeloos. Hoewel ze in een veld vol hoogspanningskabels zitten, hebben zij geen electra. Water kunnen ze 3 km. verderop halen, bij een watertappunt midden tussen de snelwegen. Deze mensen komen uit de Negev woestijn. Er is daar echt volop ruimte, maar ze mogen er niet meer rondtrekken, zoals ze al sinds eeuwen doen. Wat een schrijnende situatie! Ik moet er niet aan denken hoe ondraaglijk heet het hier moet zijn in de zomer, of hoe koud en nat in de winter. Als ze een dokter nodig hebben komt die niet en ze kunnen zelf ook niet meer met een auto naar het ziekenhuis, omdat de weg is afgesloten. Toen er pas een vrouw moest bevallen zijn ze maar over de vangrail geklommen (net als wij vandaag) en om te gaan liften. Ik geloof dat ze uiteindelijk toch nog in haar hutje is bevallen.
Morgen gaan we nog een dagje plukken en rond middernacht vertrekken Nuha, Ghadisha ,Sumaya en ik naar het vliegveld Ben Gurion. We worden alweer zenuwachtig. Wat nemen we mee, wat zeggen we? De enige geruststellende gedachte is dat ze Nuha Ghadisha en Sumaya niet weer uren zullen vasthouden, want dan missen ze hun vliegtuig en dan zal Israel voor nieuwe lickets moeten zorgen, ha ha. We hebben eigenlijk veel zin om gewoon te zeggen wat we van dit land vinden en om onze T-shirts met Free Palestine aan te trekken. Maar dan lopen we het risico dat we nooit meer binnenkomen in deze "enige democratie in het Middenoosten". Morgen gaat ook de kritische lectuur op de post naar huis, zodat we er op het vliegveld geen gedonder mee krijgen.
En nu naar bed!
We komen hier ook nogal wat jongeren tegen die voor langere tijd zijn uitgezonden door een NGO. Voorwaarde is dan eigenlijk dat je een achterban hebt, zoals een kerkgenoodschap of een vakbond waarin je aktief bent. De bedoeling is nl. dat je de informatie die je her opdoet doorgeeft.
Vandaag de hele dag naar Jerusalem geweest, zoals ik al zei. Vanochtend een tour met Ali, een Afrikaanse Palestijn. (Die zijn afkonstig uit Tsaad, Nigeria, Mali en twee/drie generaties geleden op de terugweg vanuit Mekka in Jerusalem blijven hangen, zijn met Palestijnsen getrouwd en wonen er nog steeds, in een apart wijkje in de oude stad). Ik schreef al eens eerder over hen. In de oude stad begon een Amerikaanse settler tegen onze gids te schreeuwen omdat we voor haar raam stonden. Ik had al eerder gemerkt dat Ali graag de confrontatie opzoekt; bij voorkeur gaat hij naast een paar soldaten staan als hij verder gaat met het geven van informatie onderweg. Hij schijnt ook al eens flink mishandeld te zijn tijdens zijn werk en heeft nu steeds twee jongens meelopen als "bodyguard", zoalshij zegt
's Middags een tour met Angela Godfrey-Goldstein. Een bevlogen vrouw die zich de rechtsongelijkheid en het rascisme binnen Israel erg aantrekt. Ze leidde ons door zowel een settelment met mooie parken, bomen en een water-park als door een bedoeinen-kamp waar mensen zonder water en electriciteit zitten. Hun huizen zijn samengesteld van sloopmateriaal en lijken meer op kippenhokken dan op huizen. Die bedoeinen zitten zo afgelegen en opgesloten dat hun kinderen niet meer naar school kunnen. Met hulp van internationale- en Israelische aktivisten hebben ze uit leem wat klaslokaaltjes opgetrokken. De settlers uit de buurt werden uitgenodigd om naar hun nieuwe aanwinst te komen kijken en werden onthaald met koffie en thee. Binnen een paar dagen kregen ze een brief met een demolition-order, omdat de klaslokaaltjes een bedreiging vormden voor de settelment.
Ze zitten knel tussen een snelweg (waarvan de afrit naar hun kamp is afgesloten) en een settelment. Van hun veestapel is bijna niets meer over omdat ze hun goederen door de Muur niet meer kunnen afzetten op de markt in Jerusalem, zoals vroeger. Ze kunnen ook niet meer in de bouw werken voor de Israeli, dus zijn de meeste mensen werkeloos. Hoewel ze in een veld vol hoogspanningskabels zitten, hebben zij geen electra. Water kunnen ze 3 km. verderop halen, bij een watertappunt midden tussen de snelwegen. Deze mensen komen uit de Negev woestijn. Er is daar echt volop ruimte, maar ze mogen er niet meer rondtrekken, zoals ze al sinds eeuwen doen. Wat een schrijnende situatie! Ik moet er niet aan denken hoe ondraaglijk heet het hier moet zijn in de zomer, of hoe koud en nat in de winter. Als ze een dokter nodig hebben komt die niet en ze kunnen zelf ook niet meer met een auto naar het ziekenhuis, omdat de weg is afgesloten. Toen er pas een vrouw moest bevallen zijn ze maar over de vangrail geklommen (net als wij vandaag) en om te gaan liften. Ik geloof dat ze uiteindelijk toch nog in haar hutje is bevallen.
Morgen gaan we nog een dagje plukken en rond middernacht vertrekken Nuha, Ghadisha ,Sumaya en ik naar het vliegveld Ben Gurion. We worden alweer zenuwachtig. Wat nemen we mee, wat zeggen we? De enige geruststellende gedachte is dat ze Nuha Ghadisha en Sumaya niet weer uren zullen vasthouden, want dan missen ze hun vliegtuig en dan zal Israel voor nieuwe lickets moeten zorgen, ha ha. We hebben eigenlijk veel zin om gewoon te zeggen wat we van dit land vinden en om onze T-shirts met Free Palestine aan te trekken. Maar dan lopen we het risico dat we nooit meer binnenkomen in deze "enige democratie in het Middenoosten". Morgen gaat ook de kritische lectuur op de post naar huis, zodat we er op het vliegveld geen gedonder mee krijgen.
En nu naar bed!
-
21 Oktober 2012 - 00:05
Fransje Van Luin:
wat een verrslagen Heleen , heb ze allemaal met rode oortjes gelezen. Succes op de luchthaven morgen en goede reis , Fransje -
21 Oktober 2012 - 00:05
Fransje Van Luin:
wat een verrslagen Heleen , heb ze allemaal met rode oortjes gelezen. Succes op de luchthaven morgen en goede reis , Fransje -
21 Oktober 2012 - 01:53
Brechtje:
Goede reis Heleen en tot gauw ziens hoop ik, liefs, Brechtje -
21 Oktober 2012 - 09:40
Ansje:
Je hebt ons weer geweldig op de hoogte gehouden Heleen: dank je wel!
Vandaag een goede reis terug en tot snel!
Liefs,
Ansje -
21 Oktober 2012 - 10:50
Elly:
Lieve Heleen,
Wat een aangrijpende verhalen! Vanmiddag zingt CC in Stompe Toren een lied speciaal voor jou om je te laten weten dat we je steunen. Veel sterkte met de voorbereidingen van de terugreis en een goede reis. Kom veilig terug.
Lieve groet, Elly -
21 Oktober 2012 - 17:17
Piet De Vries:
Hi Heleen,
Bedankt voor je informatieve verslagen!!Ik was benieuwd, of je daar ook de informatie door krijgt over vernieling van olijfbomen buiten waar jullie zijn.
Enfin, ik hoor het wel na je terugkomst,
Piet de Vries
-
21 Oktober 2012 - 23:27
Riet:
Hoi Heleen,
je hebt ons inderdaad heel goed op de hoogte gehouden, bedankt. Mooie, levendig geschreven verhalen en toch te triest voor woorden.
Riet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
