Hebron, olijven plukken + nieuwe energie
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen
16 Oktober 2012 | Nederland, Haarlem
Nog even iets over Hebron gisteren. Het valt daar het beste te omschrijven als Kafkaiaans ( of hoe schrijf je dat?). Een uitgestorven binnenstad omdat er 400 tot 500 gesjeesde, voornamelijk Amerikaanse joden midden in de stad koloniën hebben gesticht op de eerste en hogere etages. Vanuit die positie terroriseren ze de Palestijnen, hierin bijgestaan door de 1500 à 2000 soldaten van het IDF. Om Hebron heen, of liever gezegd er tegenaan, liggen nóg een paar settelments, verbonden door wegen die alleen voor die settlers zijn en dwars door de stad lopen. Met als gevolg dat je als Palestijn soms anderhalf uur onderweg bent naar iemand die hemelsbreed maar 100 meter verderop woont. Eigenlijk gebeurt hier in het klein wat in de hele Westbank gebeurt.
We hadden instructies gekregen om niet op provocaties in te gaan en settlers en soldaten te negeren. Tijdens de rondleiding voegde een Amerikaanse jood zich onder ons gezelschap, die vond dat we ons beter met Syrië bezig konden houden. Ik kon m'n mond toch niet houden en heb hem er even aan herinnerd dat we hier in Palestina waren.
Afgezaagde truc zeg, om over Syrië te beginnen!
De soldaten vroegen ons waar we vandaan kwamen. Een van hen kwam uit Vlaanderen. Z'n ouders waren sinds kort naar Israël verhuisd. Die jongen leek wel 16. Ze hebben hier allemaal kindsoldaten, het is vreselijk om aan te zien.
Vandaag wezen plukken op een veld in Jab'a, een van de vele dorpen hier die tussen de muur en de Groene lijn (de internationaal erkende grens van Israël) is beland. Ze hebben daar behalve van de muur en het IDF, veel te verduren van de religieuze settlers uit de outpost Beit 'Ayn.
Op de foto kan je die outpost in de verte zien (als het me ooit lukt die foto in dit dagboek te plakken). Iedereen is bang voor die settlers; ze zijn heel gewelddadig. Enkele weken geleden pleegden ze nog een serieuze aanslag op een Palestijnse taxi. Ik weet niet meer of daar ook doden bij vielen; ik herinner me alleen de foto's op internet van die ontredderde mensen vol brandwonden die aan de kant van de weg naast die taxi stonden.
Ja'ba is enorm veel land kwijtgeraakt aan de settements, aan de muur en aan de bypass-roads.
De oogst was geweldig vandaag. Het was ook erg gezellig. Niet alleen de boer was aanwezig, maar ook zijn kinderen en kleinkinderen onder wie veel vrouwen en meisjes. Nuhia en Soumaya (die Marokkaanse Nederlandsen over wie ik het eerder had) konden zich goed verstaanbaar maken en vertaalden ook veel voor mij. Met de kinderen werden liedjes gezongen en spelletjes gedaan.
Ook kwam er nog een officier van het Israelische leger langs, een Druus, die wat dreigde en moeilijk deed. Er werden veel foto's van hem gemaakt. Hij kwam gelukkig niet met versterking terug. Het IDF wordt toch wat bewuster van PR- zaken kennelijk.
Nog uitgebreid gesproken met een man uit Ja'ba wiens huis al 3 maal met de grond gelijk gemaakt is en wiens zoon vorig jaar ernstig mishandeld en voor dood achtergelaten werd in een greppel. Fysiek gaat het wel weer met hem, maar hij plast in z'n bed en heeft concentratieproblemen. Deze man sprak uitstekend Engels en was ontwikkeld. Hij vertelde dat er door zijn toedoen nu wel meer aandacht was voor deze problemen in het dorp. Heel veel kinderen blijken hiermee te kampen. Vreselijk. Ze doen het in hun broek van angst als ze die settlers of soldaten tegenkomen.
Het zijn zulke lieve kinderen hier. Ze doen enorm hun best om mee te helpen en gedragen zich heel beleefd tegen de gasten.
Vanavond naar een lezing. Ik weet niet eens precies waarover. Bijna niemand heeft meer zin en energie om erheen te gaan. Maar ik wel. Het is een lekker stukje lopen en dat is hier heerlijk 's avonds.
We hadden instructies gekregen om niet op provocaties in te gaan en settlers en soldaten te negeren. Tijdens de rondleiding voegde een Amerikaanse jood zich onder ons gezelschap, die vond dat we ons beter met Syrië bezig konden houden. Ik kon m'n mond toch niet houden en heb hem er even aan herinnerd dat we hier in Palestina waren.
Afgezaagde truc zeg, om over Syrië te beginnen!
De soldaten vroegen ons waar we vandaan kwamen. Een van hen kwam uit Vlaanderen. Z'n ouders waren sinds kort naar Israël verhuisd. Die jongen leek wel 16. Ze hebben hier allemaal kindsoldaten, het is vreselijk om aan te zien.
Vandaag wezen plukken op een veld in Jab'a, een van de vele dorpen hier die tussen de muur en de Groene lijn (de internationaal erkende grens van Israël) is beland. Ze hebben daar behalve van de muur en het IDF, veel te verduren van de religieuze settlers uit de outpost Beit 'Ayn.
Op de foto kan je die outpost in de verte zien (als het me ooit lukt die foto in dit dagboek te plakken). Iedereen is bang voor die settlers; ze zijn heel gewelddadig. Enkele weken geleden pleegden ze nog een serieuze aanslag op een Palestijnse taxi. Ik weet niet meer of daar ook doden bij vielen; ik herinner me alleen de foto's op internet van die ontredderde mensen vol brandwonden die aan de kant van de weg naast die taxi stonden.
Ja'ba is enorm veel land kwijtgeraakt aan de settements, aan de muur en aan de bypass-roads.
De oogst was geweldig vandaag. Het was ook erg gezellig. Niet alleen de boer was aanwezig, maar ook zijn kinderen en kleinkinderen onder wie veel vrouwen en meisjes. Nuhia en Soumaya (die Marokkaanse Nederlandsen over wie ik het eerder had) konden zich goed verstaanbaar maken en vertaalden ook veel voor mij. Met de kinderen werden liedjes gezongen en spelletjes gedaan.
Ook kwam er nog een officier van het Israelische leger langs, een Druus, die wat dreigde en moeilijk deed. Er werden veel foto's van hem gemaakt. Hij kwam gelukkig niet met versterking terug. Het IDF wordt toch wat bewuster van PR- zaken kennelijk.
Nog uitgebreid gesproken met een man uit Ja'ba wiens huis al 3 maal met de grond gelijk gemaakt is en wiens zoon vorig jaar ernstig mishandeld en voor dood achtergelaten werd in een greppel. Fysiek gaat het wel weer met hem, maar hij plast in z'n bed en heeft concentratieproblemen. Deze man sprak uitstekend Engels en was ontwikkeld. Hij vertelde dat er door zijn toedoen nu wel meer aandacht was voor deze problemen in het dorp. Heel veel kinderen blijken hiermee te kampen. Vreselijk. Ze doen het in hun broek van angst als ze die settlers of soldaten tegenkomen.
Het zijn zulke lieve kinderen hier. Ze doen enorm hun best om mee te helpen en gedragen zich heel beleefd tegen de gasten.
Vanavond naar een lezing. Ik weet niet eens precies waarover. Bijna niemand heeft meer zin en energie om erheen te gaan. Maar ik wel. Het is een lekker stukje lopen en dat is hier heerlijk 's avonds.
-
17 Oktober 2012 - 01:53
Ansje:
Lieve Heleen,
Dank je wel weer voor je mooie verslag.
Tja, natuurlijk gebruiken ze kindsoldaten, die zijn niet kritisch en nog gemakkelijk te indoctrineren.
Zoals ze aan de andere kant Palestijnse kinderen de stuipen op het lijf jagen met hun kindsoldaten.
Te triest om waar te zijn allemaal.....
Maar het verhaal van Flip hierboven is dan weer hoopvol en goed om te lezen.
Dat geeft de burger weer wat moed.
En zo langzamerhand moet het toch wel tot de wereld doordringen dat het zo niet kan doorgaan.....
Liefs,
Ansje
-
17 Oktober 2012 - 08:07
TINE:
Steeds weer indrukwekkend zo'n life verslag. Het is bijna niet voor te stellen. Daarom ben ik blij dat je het zo indrukwekkend beschrijft.
Ik vind jullie allemaal erg dapper en met het hart op de juiste plaats. Ben trots je buurvrouw te zijn.
Ik heb ook iets te melden over een boom, cq wilg in het Zakje: helemaal getopt. Heerlijk die vrijheid te hebben: zelf beslissingen nemen, maar er is ook een stemmetjes: mag dat eigenlijk wel van de gemeente. Gelukkig slaap ik daar niet slechter van.
Lieve Heleen, hou je haaks. TINE. -
17 Oktober 2012 - 08:53
Agnes:
Lieve Helleen,
Heb je zo langzamerhand niet genoeg materiaal voor een boek(je)? Je schrijft heel goed en je verhaal is te belangwekkend om weer opgeborgen te worden. Ik vind het heel aangrijpend.
Liefs,
Agnes -
17 Oktober 2012 - 09:56
Maria:
Lieve Heleen,
Wat fantastisch dat je dit weer doet. Wat een andere wereld en wat wordt je er met je neus opgedrukt! Het is anders wanneer je het op het nieuws hoort. Niet dat het dan minder erg is maar zoals jij het beschrijft komt het wel erg dichtbij. Je voelt je dan ook wel weer machteloos en het is onbegrijpelijk dat dit maar gewoon zo doorgaat.
Wel fijn dat er mensen zijn zoals jij die toch een steentje bijdragen.
Dank voor je verhalen, veel liefs,
Maria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
