Tel Aviv

Na een leuke lezing door de kleindochter van de oorspronkelijke Palestijnse bewoner van ons hostel over de geschiedenis van ons guesthouse kregen we een aardige rondleiding door het oude centrum van Nazareth. De meeste winkels in de souk zijn sinds 1976 gesloten. De oorspronkelijke bewoners zijn weggevlucht en niet meer terug gekomen. Er zijn vluchtelingen uit vernietigde omringende dorpen komen wonen. De oude stad begint nu wel wat bewoonbaarder te worden, maar veel van de prachtige panden uit de Ottomaanse tijd bevinden zich in erbarmelijke staat en niet veel mensen hebben geld om ze op te knappen.
Naast het oude Nazareth is Nazareth Illit gebouwd, een nieuwe stad, waar veel toeristen in hotels belanden en hun geld uitgeven. In tegenstelling tot Nazareth kan die stad wel uitbreiden, en dat doet ze dan ook, op grond van het Palestijnse Nazareth. Zo is ook ìn Israël sprake van landconfiscaties en het creëren van concentrated areas.

Met enige moeite een guesthouse in tel Aviv gevonden via internet, maar eenmaal in Tel Aviv konden we het niet vinden. Rond het busstation liepen mensen van alle kleuren en soorten rond. Zwarte mannen uit Nigeria, dames uit Colombia (leuk ons Spaans geoefend), Chinezen (of Japanners) etc. Allemaal "teruggekeerd"naar het beloofde land. Niet verbazingwekkend dat niemand de weg kende. Een vriendelijke man (Tal heette hij geloof ik) bood aan ons erheen te rijden met behulp van zijn GPS. Toen we eindelijk het guesthouse gevonden hadden, bleken we te OUD te zijn! Alleen mensen onder de 40 mochten er logeren. We moesten maar even terugkomen als de receptie geopend was. Tev nodigde ons uit voor een sightseeing in zijn auto en bracht ons naar de zee bij Jaffa. Op een bankje aan de boulevard zei hij: "now you can ask me questions about Israel. What do you want to know?" Aangezien we afhankelijk van hem waren voor vervoer naar dat onvindbare hostel van ons, hielden we ons maar een beetje op de vlakte. Maar zijn mening hebben we wel gehoord:" Arabieren zijn onbetrouwbaar en willen ons de zee indrijven, de VN en het Rode Kruis kletsen maar wat over Gaza, daar is helemaal geen honger of
ellende, er woonden hier nooit Palestijnen, alleen maar wat Bedoeïenen, het was hier alleen maar woestijn die wij tot bloei hebben gebracht" etc. Ondanks onze sterk afgezwakte replieken raakte hij toch steeds meer opgewonden. Hij vond ons maar naïef. Tal heeft ons desondanks keurig naar ons hostel teruggereden. Het was eigenlijk een erg aardige man.
Ons Guesthouse heeft ons, ondanks onze leeftijd, toch geaccepteerd. Het is hier wel gezellig. We zitten op het dak op allemaal oude bankstellen tussen de hippies. I feel young again!